Discussion utilisateur:Tokoly
Bienvenue
 |
Désencyclopédie est un projet d'encyclopédie enfin fiable et sourcée, maintenue par des singes illettrés dans 700 000 langues différentes de par le monde, à part le français. Pour t'aider à tout moment, chaque page du site possède à gauche le seul lien en grec du site.
N'hésite pas à consulter les premières indications pour modifier et rédiger des pages dans Désencyclopédie avec la syntaxe appropriée. Ton bac à sable est tout spécialement destiné à accueillir tes essais et ne pas polluer le site avec ton incompétence déjà célèbre. |
 |
Sur une page de discussion, n'oublie pas de signer tes messages, en tapant ~~~~ . Mais fais aussi attention à ne pas insérer ta signature dans des articles encyclopédiques, on te reconnaît suffisamment à tes fautes d'orthographe et de grammaire.
Je te conseille un petit tour dans le parc quand l'un de nous t'énerve, en espérant que tu ne reviendras plus jamais par ici. Comme je te connais à peine, cette remarque observe parfaitement le point de vue de neutralité, je n'ai fait aucune hypothèse sur tes origines. Prends-en de la graine. |
 |
Tu es le bienvenu si tu désires créer des photo-montages sur Gimp et révolutionner l'art graphique libre de droits. En toute bonne foi, je n'ai et n'aurai pas le temps de t'en empêcher, mais il est impératif de respecter des règles très strictes sur l'utilisation des images et le respect des droits d'auteurs gauches et amputés de la main droite. |
 |
Si tu le souhaites, tu peux te présenter sur le journal des nouveaux arrivants et indiquer, sur ta page utilisateur, pourquoi tu serais plus fort que nous au concours de jonglage d'agrafeuses. Et aussi d'où tu viens, quels sont tes centres de gravité, quelle est ton orbite préférée...
Enfin, le plus important, je te souhaite de rencontrer l'homme ou la femme de ta vie et d'avoir plein d'enfants ! Si tu as d'autres questions, tu peux voir cette page ou bien me contracter. |
Hoofdpagina
Geboren in Calw, in het noorden van het Zwarte Woud, als kind van piëtistische ouders, die o.a. missionarissen in India zijn geweest, groeide Hesse op in een beschermde en intellectuele sfeer. In het ouderlijk huis werd hij al vroeg met de wereldliteratuur bekend, dankzij de uitgebreide bibliotheek van zijn beroemde en erudiete grootvader Hermann Gundert. Hier verrichtte Hesse zijn eerste studies naar o.a. het boeddhisme. Het resultaat zou later in het boek Siddhartha te herkennen zijn.
Hesse was in zijn jeugd een moeilijk kind en bracht daardoor vele jaren op verschillende instituten door. Ook was hij gedurende een korte periode seminarist in het klooster Maulbronn. Hieruit vluchtte hij omdat hij "entweder Dichter oder gar nichts werden" wilde. Na enige moeizame puberteitsjaren werd hij leerling in enige antiquariaten/boekhandels. Het succes van zijn in 1904 verschenen boek Peter Camenzind stelde hem in staat zich volledig aan het schrijven te wijden. Daarvoor verhuisde hij naar het aan de Untersee (Bodenmeer) gelegen Gaienhofen. Hij huwde in 1904 met Marie Bernoulli en kreeg drie zonen, Bruno (1905), Heiner (1909) en Martin (1911). Het huwelijk werd in juni 1923 ontbonden. In januari 1924 trad Hesse, na sterk aandringen van haar vader, in het huwelijk met Ruth Wenger (een Zwitserse), welk huwelijk op verzoek van Ruth in 1927 ontbonden werd. In 1926 leerde Hesse Ninon Dolbin (geb. Ausländer) uit Czernowitz, een kunsthistorica, kennen. Reeds in 1910 had zij als studente gereageerd op Hesse's boek Peter Camenzind. Zij huwden op 14 november 1931.
Hesse keerde zich in het geschrift "O Freunde, nicht diese Töne" (1914) tegen het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, maar meldde zich wel als vrijwilliger. In verband met zijn slechte ogen werd hij voor de krijgsdienst afgekeurd en te Bazel aangesteld op het bureau voor de Kriegsgefangenenfürsorge. Tot het einde van WO I zou hij duizenden pakketten met boeken samenstellen en naar Duitse krijgsgevangenen verzenden. In 1924 werd hij Zwitsers staatsburger en vestigde zich in Montagnola, Tessin, aan het Meer van Lugano. Al vanaf 1923 waarschuwde hij in geschriften voor het gevaar van het opkomende nazisme en fascisme en vanaf 1932 is zijn huis een rustplek en doorgangshuis voor talloze, door het naziregime vervolgde schrijvers. Thomas Mann en Bertolt Brecht zijn de eersten van een lange rij die in zijn huis opvang vonden en verder werden geholpen.